معنی و داستان ضرب المثل توبه گرگ مرگ است

نوشته شده توسط

۳ اردیبهشت ۱۴۰۰

توبه گرگ مرگ است یعنی چه؟ — ضرب المثل توبه گرگ مرگ است کنایه از چیست؟

ضرب المثل ” توبه گرگ مرگ است ” اشاره به افرادی دارد که در تمام طول زندگی خود کار اشتباهی را انجام داده و زمانی که شرایط برای شان سخت می شود توبه می کنند اما پس از مدتی توبه می شکنند و باز همان کار اشتباه را تکرار می کنند.

اطرافیان این افراد به خوبی می دانند که آن ها به هیچ وجه اصلاح پذیر نبوده و اظهار ندامت و پشیمانی شان تنها مدت کوتاهی دوام خواهد آورد به همین دلیل به او می گویند ” توبه گرگ مرگ است” یعنی تنها مرگ است که می تواند آن فرد را انجام دادن اشتباهاتش نجات دهد.

زمانی که کار نا پسندی را به طور پیوسته انجام دهیم این کار تبدیل به عادت رفتاری ما شده و دیگر قادر به اصلاح آن نخواهیم بود.

ضرب المثل ” توبه گرگ مرگ است” نیز اشاره به همین موضوع دارد، کسی که توانایی ترک یک عادت بد را ندارد و درست شبیه گرگ درنده خویی است که نمی تواند دست از شکار کردن بر دارد.

داستان ضرب المثل

گرگ پیری بود که در جنگل بزرگی زندگی می کرد، او در تمام سال های زندگی خود به حیوانات زیادی آزار رسانده و بسیاری از آن ها را به عنوان غذا خورده بود، به همین علت تمام حیوانات جنگل از او متنفر بودند.

در یکی از روز ها گرگ برای این که بتواند در دل دیگران جایی باز کند و مورد محبت آن ها قرار بگیرد تصمیم گرفت تا به جایی دور رفته و از کار هایی که انجام داده توبه کند.

با همین نیت به راه افتاد و کمی که پیاده رفت بسیار گرسنه شد، ایستاد و نفسی تازه کرد سپس به اطراف نگریست.

اسبی را دید که در مرغزاری مشغول خوردن علف بود.

گرگ پیر قیافه ی مظلومی به خود گرفت پیش اسب رفت و به او گفت: تصمیم گرفته ام به جای دوری بروم و از کار هایی که تا به حال انجام داده ام توبه کنم اما اکنون بسیار گرسنه ام، از تو می خواهم که در این راه با من شریک شوی.

اسب گفت: بسیار خوب، اما از دست من چه کاری بر می آید؟

گرگ گفت: من چون توبه کرده ام نمی توانم تو را شکار کنم اما اگر تو خودت را قربانی کنی با گوشت خود مرا سیر می کنی، در این صورت هم من از گرسنگی نجات پیدا می کنم هم حیوانات دیگر می توانند از گوشت تو بخورند و سیر شوند. با این فدا کاری تو به همه ی ما کمک می کنی.

اسب کمی فکر کرد تا راه نجاتی برای جانش پیدا کند و سپس گفت: عمو گرگ! من آماده ی این فدا کاری هستم و می خواهم که در این کار خیر شرکت کنم و با قربانی کردن خودم شما را نجات دهم اما دردی دارم که سال های زیادی ست مرا آزار می دهد از تو می خواهم درد مرا درمان کرده و سپس قربانی ام کنی.

گرگ جواب داد: درد تو چیست؟ هر چه باشد آن را درمان می کنم اگر هم خودم نتوانم، از روباه کمک می خواهم و علاجی برای دردت پیدا می کنم.

اسب گفت: چندین سال قبل، پیش یک نعلبند نادان رفتم تا سم هایم را نعل بزند، اما نعلبند ناشی بود و نعل ها را اشتباهی روی گوشت پایم زد و این درد از آن روز مرا بسیار آزار داده است، از تو می خواهم نزدیک تر بیایی و زخم مرا نگاه کنی.

گرگ نزدیک تر آمد و گفت پایت را بلند کن تا زخم تو را ببینم.

در همین لحظه اسب پایش را بلند کرد و لگد محکمی بر سر گرگ زد.

گرگ به شدت زخمی شد و در حال مرگ بود که با خود گفت: ای گرگ بد شانس تو که نعلبند نبودی پس چرا گول حیله اسب را خوردی!

اسب که نجات پیدا کرده بود با خوشحالی می رقصید و به گرگ می گفت: توبه گرگ مرگ است.

ریشه ضرب المثل

گرگی را به جرم ربودن و دریدن گوسفندان به نزد قاضی بردند.

قاضی هم ساعت ها او را پند و نصیحت داد که ای گرگ ! هیچ می دانی که این گوسفندانی که هر روز از گله می دزدی، ممکن است برای یتیمی یا بیوه زنی محتاج باشد؟ چرا از دست از این کار ناجوانمردانه بر نمی داری؟

گرگ هم با ظاهری مظلومانه دائم اظهار پشیمانی می کرد و قول می داد که دیگر آن کار را تکرار نمی کند.

در همین هنگام صدای چوپان و گوسفندان به گوش گرگ رسید و او متوجه شد که گله از صحرا بازگشته است.

یک باره اختیار از کف داد و با عصبانیت بر سر قاضی فریاد زد که: آن قدر معطل کردی که گله از صحرا برگشت و من به آن نرسیدم!