زنگ زدن و وزوز کردن گوش، افسردگی و خارج شدن چرک و یا مایعات از گوش از علائم سنگین شدن گوش هستند.
علائم افت شنوایی عبارتند از:
شنوایی گنگ و مبهم
مشکل در فهمیدن آنچه دیگران می گویند به خصوص زمانی که صدای دیگری، مانند صدای حرف زدن شخصی دیگر و یا هر نوع سر و صدایی به صورت همزمان در پس زمینه باشد. ممکن است شما فقط قادر به تشخیص این باشید که یک نفر در حال حرف زدن است اما نتوانید کلمات خاص را تشخیص بدهید.
گوش دادن به تلویزیون و یا رادیو با صدایی بلند تری نسبت به گذشته
اجتناب از گفتگو و تعامل اجتماعی. حضور در مکان های جمعی می تواند خسته کننده و استرس زا باشد، بالاخص اگر شما قادر به شنیدن درست صحبت های رد و بدل شده هم نباشید. در صورتی که شنوایی شما افت کرده باشد ممکن است از حضور در چنین اجتماع‌هایی اجتناب کنید
افسردگی. بسیاری از افراد مسن به علت تاثیری که افت شنوایی بر تعاملات اجتماعی آنها گذاشته است دچار افسردگی می شوند.
سایر علائمی که ممکن است به علت افت شنوایی (یا همان سنگین شدن گوش) بروز کنند عبارتند از:
زنگ زدن، وزوز کردن، خش خش کردن و یا احساس غرش کردن در گوش
درد، خارش و یا سوزش گوش
خارج شدن چرک و یا مایعات از گوش. این حالت ممکن است به علت یک آسیب و یا عفونت که موجب افت شنوایی شده است به وجود بیاید.
سرگیجه، که ممکن است همزمان با افت شنوایی رخ بدهد. این حالت ممکن است به علت بیماری منیر (Menier)، نورینوم آکوستیک (Acoustic neuroma) و یا آماس گوش درونی (Labyrinthitis) به وجود بیاید.
برخی از افرادی که به افت شنوایی (سنگین شدن گوش) مبتلا می شوند از مشکل خود آگاه نیستند. غالبا اعضای خانواده و یا دوستان اولین کسانی هستند که از این عارضه با خبر می شوند. برای ارزیابی قدرت شنوایی می توانید از آزمون هایی که به همین منظور انجام می شوند استفاده کنید.
دلایل سنگین شدن گوش در بزرگسالان:
سر و صدا؛ سر و صدا می تواند در افت شنوایی تمام افراد با هر سن و سالی تاثیر بگذارد و اغلب به تدریج با افزایش سن افزایش می یابد. با گذشت زمان شنیدن سر و صداهای محل کار، تفریح (مثلا موتور سواری) و یا کار های روزمره (مثلا استفاده از ماشین چمن زنی) می تواند باعث افت شنوایی شود.
سن؛ با بالاتر رفتن سن، تغییرات در عصب ها و سلول های گوش داخلی می تواند باعث ایجاد افت شنوایی تدریجی و ماندگار در سنین بالاتر شود. مقدار افت شنوایی می تواند متوسط و یا شدید باشد اما در هر صورت دائمی خواهد بود.
تجمع چرک گوش و یا وجود جسم خارجی در گوش؛ افت شنوایی به علت چرک گوش شایع بوده و به راحتی قابل درمان است.
داروهای سمیت گوشی (Ototoxic) مانند آنتی بیوتیک های خاص و مواد دیگر مانند آرسنیک، جیوه، قلع، سرب و منگنز، می توانند به گوش آسیب برسانند.
آسیب دیدگی در گوش و یا سر؛ آسیب دیدگی سر نیز می تواند به ساختار گوش صدمه زده و باعث کاهش شنوایی ناگهانی شود.
عفونت گوش مانند عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا – Otitis media) و یا عفونت کانال گوش (عفونت گوش خارجی یا گوش شناگران – otitis externa).
وجود مایعاتی در گوش میانی، بعد از یک سرماخوردگی یا آنفلوانزا و یا بعد از داشتن یک سفر هوایی
اتواسکلروز (Otosclerosis)، یک بیماری که در آن استخوان های گوش میانی تحت تاثیر قرار میگیرند.
نوروم آکوستیک (Acoustic neuroma)، یک تومور غیر سرطانی بر روی عصب ها که به افراد کمک می کند تا بشنوند.
بیماری منیر (Meniere’s disease)، بیماری منیر ممکن است منجر به کاهش شنوایی موقت و یا دائمی شود.
غده های غیر سرطانی (خوش خیم) در کانال گوش، مانند اگزوستوز (exostosis)، استئوما (osteomas)، و تومورهای گلوموس (glomus). اگزوستوز یک غده ی استخوانی است که معمولا زمانی که کانال گوش به صورت مکرر در معرض هوا و یا آب سرد قرار میگیرد به وجود می آید. استئوما و گلوموس غده های غیر سرطانی می باشند. تمام این موارد می توانند به علت مسدود کردن کانال گوش منجر به کاهش شنوایی شوند. تومور گلوموسی که در جاهای دیگر سر به وجود می آید، نیز می تواند بر روی شنوایی تاثیر بگذارد.
سایر شرایط پزشکی ای که به صورت مستقیم بر روی گوش تاثیر نمی گذارند اما می توانند باعث کاهش شنوایی بشوند عبارتند از:
وقفه در جریان خون گوش داخلی و یا جریان خون بخشی از مغز که کنترل گوش را به دست دارد ممکن است منجر به کاهش قدرت شنوایی شود. این وقفه ممکن است به علت بیماری های قلبی، سکته ی مغزی، فشار خون بالا و یا دیابت به وجود بیاید.
افت شنوایی خود ایمنی (Autoimmune) که می تواند در یک گوش و یا هر دو گوش رخ بدهد و می تواند به صورت غیر دائمی باشد (به صورت دوره ای بیاید و برود) و یا در 3 تا 4 ماه بدتر شود. یک بیماری خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis) می تواند منجر به این اتفاق شود./ شفاجو
🔥 برای مشاهده سریع جدیدترین فال های امروز روی دکمه زیر کلیک فرمایید
