غزل شماره 447 دیوان حافظ : بیا با ما مورز این کینه داری

بیا با ما مورز این کینه داری
که حق صحبت دیرینه داری

نصیحت گوش کن کاین در بسی به
از آن گوهر که در گنجینه داری

ولیکن کی نمایی رخ به رندان
تو کز خورشید و مه آیینه داری

بد رندان مگو ای شیخ و هش دار
که با حکم خدایی کینه داری

نمی‌ترسی ز آه آتشینم
تو دانی خرقه پشمینه داری

به فریاد خمار مفلسان رس
خدا را گر می‌دوشینه داری

ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ
به قرآنی که اندر سینه داری

تعبیر غزل شماره 447 حافظ در فال شما :

این همه کینه و عصبانیت دردی دوا نمی کند، سعی کنید خود را کنترل کرده و عقل خود را به کار بیندازید. برای حل مشکلات با تدبیر و درایت عمل کنید و از دوستان مورد اعتماد کمک بگیرید.

خداوند سراسر رحمت و لطف است، به لطف بی کران پروردگار ایمان بیاورید و به او توکل کنید که همه چیز در ید قدرت اوست.