ضرب المثل “آشی برایت بپزم که یک وجب روغن رویش باشد” زمانی به کار می رود که با طرح و نقشه ی قبلی بخواهیم حال یک نفر را بگیریم.
بعضی اوقات آن قدر از دست یک نفر عصبانی می شویم که نقشه ی شومی برای او می کشیم تا از او انتقام بگیریم در چنین موقعیتی پیش خود مان می گوییم “آشی برایت بپزم که یک وجب روغن رویش باشد”.
این ضرب المثل را بر گرفته از داستانی می دانند که دکتر فووریه، پزشک مخصوص ناصرالدین شاه در کتاب “سه سال در دربار ایران” آن را به رشته ی تحریر در آورده است.
در این داستان آمده است که :
ناصر الدین شاه (شاه قاجار) سالی یک بار در روز اربعین حسینی آش شله قلمکار، نذری می پخت و خود نیز در آن مراسم حضور می یافت تا ثواب ببرد.
تمام بزرگان مملکت در این روز در حیاط قصر جمع می شدند و برای تملق و نزدیک شدن به شاه قاجار هر یک کاری را به عهده می گرفتند مثلا برخی سبزی پاک می کردند، بعضی نخود و لوبیا خیس می کردند، عده ای دیگ های بزرگ را روی اجاق می گذاشتند و خلاصه هر کس سعی می کرد با کار کردن بیش تر به چشم آید.
ناصر الدین شاه هم بالای ایوان می نشست و در حالی که قلیان می کشید از آن بالا همه کار ها را زیر نظر می گرفت.
سر آشپز باشی ناصر الدین شاه هم در این روز مثل یک فرمانده نظامی به همه امر و نهی می کرد.
به دستور آشپز باشی در پایان کار به در خانه ی هر یک از بزرگان مملکت کاسه آشی فرستاده می شد و رجال می بایستی آش را خالی کرده و درون کاسه را پر از اشرفی ( نوعی سکه ی با ارزش و رایج در زمان قدیم ) می کردند و دوباره به دربار می فرستادند.
در این میان روی آش کسانی که در دربار عزیز تر بودند را برای احترام بیش تر، روغن بیش تری می ریختند و در نتیجه از ظرف بزرگ تری استفاده می کردند.
کاملا روشن است کسی که کاسه ی کوچکی از دربار برایش فرستاده می شد کم تر ضرر می کرد و آن کسی که مثلا یک کاسه ی بزرگ آش (که یک وجب هم روغن رویش ریخته شده) دریافت می کرد حسابی بدبخت می شد زیرا باید همان کاسه را با اشرفی پر می کرد و پس می فرستاد.
به همین دلیل در طول سال اگر آشپز باشی مثلا با یکی از بزرگان و یا وزرا دعوایش می شد، در آن روز حسابی انتقام می گرفت و به او می گفت: بسیار خوب! بهت حالی می کنم دنیا دست کیه! آشی برات بپزم که یک وجب روغن رویش باشد!
🔥 برای مشاهده سریع جدیدترین فال های امروز روی دکمه زیر کلیک فرمایید
