ضرب المثل ریگ به کفش داشتن کنایه از چیست؟ + ریشه و داستان

نوشته شده توسط

۵ مهر ۱۴۰۰

معنی و داستان ضرب المثل ریگ به کفش داشتن یعنی چه؟ — معنی و داستان ضرب المثل ریگ به کفش داشتن

ضرب المثل ” ریگ به کفش داشتن “ درباره ی اشخاصی به کار می رود که در ظاهر بی عیب هستند اما در باطن غیر قابل اعتماد بوده و مکر و حیله ای در سر دارند.

این افراد به هیچ عنوان آن چیزی که در ظاهر نشان می دهند، نیستند و عیب و نا خالصی در کار یا نیت شان وجود دارد که دیر یا زود برای اطرافیان آشکار می شود.

کسی که ریگی در کفش دارد، در واقع شخصی است که روزی کاملا به او اطمینان داشتیم اما در زمانی مناسب باطن بد خود را آشکار کرده و آن چنان برای مان خطر ساز می شود که برای مقابله با او باید تمام توان و انرژی خود را صرف کنیم.

ریشه و داستان ضرب المثل

در زمان ها قدیم، از ساقه ی کفش برای پنهان کردن سلاح استفاده می شد، این سلاح ها برای دفاع از خود یا حمله به دشمن مورد استفاده قرار می گرفت.

شمشیر، سنگ یا ریگ از جمله سلاح هایی بود که در ساقه ی کفش پنهان می شد تا برای طرف مقابل سوء تفاهم ایجاد نکرده و موجب بد گمانی نشود اما در زمان مورد نیاز نیز می توانست به کمک فرد بیاید.

در گذشته های دور و در سرزمینی پهناور مرد دانا، شجاع و جنگ آوری به نام سنجر زندگی می کرد، او قبل از جنگ همیشه خوب فکر می کرد تا فریب دشمن را نخورده و پیروز میدان باشد.

روزی حاکم او را به قصر فرا خواند و به او گفت: قرار است در روز های آینده کاروانی به کشور وارد شود که هدایای گران بهایی را با خود حمل می کند، این هدایا به نشانه ی پایان جنگ از سوی کشور همسایه برای ما ارسال خواهد شد اما چون سال ها با این کشور در جنگ بوده ایم من به آن ها اعتماد ندارم و فکر می کنم شاید آوردن هدایا حیله باشد و نقشه ی شومی در سر داشته باشند، تو چاره ای بیندیش تا مشکلی پیش نیاید.

سنجر چند روزی تا رسیدن کاروان فرصت داشت پس خوب فکر کرد و تمام مسائل را سنجید سپس به سربازانش سپرد که کسی از کاروانیان را با شمشیر و نیزه و خنجر به قصر راه ندهند.

سرانجام روز موعود فرا رسید و کاروانیان وارد شهر شدند، طبق دستور سنجر، سربازان آن ها را بررسی کردند اما تازه واردان هیچ اسلحه ای همراه خود نداشتند پس کاروان پادشاه کشور همسایه، بدون هیچ مشکلی وارد قصر حاکم شد.

سنجر کمی دیرتر به قصر آمد و دید که فرستاده ی پادشاه کشور همسایه، پشت در اتاق حاکم منتظر ایستاده است تا نامه ی صلح و هدایا را به او تقدیم کند.

نگاهی به فرستاده و افراد او کرد و رو به آن ها گفت: حاکم سرزمین ما منتظر ورود شما مهمانان عزیز است؛ اما من به عنوان رئیس تشریفات از شما می خواهم که چکمه های تان را قبل از ورود به اتاق حاکم در آورید.

با شنیدن این حرف، افراد تازه وارد سراسیمه شدند، با آشفتگی نگاهی به یک دیگر انداختند و رنگ صورت شان سرخ شد.

یکی از آن ها بهانه آورد و به سنجر گفت: ولی قربان! این لباس رسمی ماست. ما نمی توانیم بدون این لباس ها به حضور حاکم برسیم.

سنجر کوتاه نیامد و در پاسخ گفت: اما این قانون حاکم و قصر اوست، شما اکنون در قصر حاکم ما هستید و باید بدانید که کسی نمی تواند قانون این قصر را زیر پا بگذارد، حالا همگی شما چکمه های تان را در آورید.

افراد کاروان که دیدند اصرار شان بی فایده است و سنجر پی به نقشه ی آن ها برده،خم شدند و خنجر هایی که در چکمه ها پنهان کرده بودند را در آورده و با سنجر و نگهبانان درگیر شدند.

سنجر که از نقشه ی آن ها مطلع بود برای این لحظه آمادگی داشت پس شجاعانه با آن ها جنگید و شکست شان داد و سپس به ماموران قصر دستور داد تا دست و پای آن ها را بسته به زندان ببرند.

حاکم به هوش و درایت سنجر آفرین گفت و برای سپاسگزاری از او هدایایی را تقدیمش کرد.

پس از آن ماجرا به افرادی که در ظاهر خطرناک نیستند ولی در فکر و ذهن خود برای طرف مقابل نقشه کشیده اند، می گویند: حتما ریگی به کفشش دارد.