فیلم روانی (1960) از مشهورترین فیلم های آلفرد هیچکاک با نقش آفرینی آنتونی پرکینز، جانت لی و ورا مایلز است که به عنوان یکی از ماندگارترین فیلم های ژانر وحشت شناخته شده است.
این فیلم داستان زن جوانی را روایت می کند که پول زیادی را از کارفرمایش سرقت کرده و در حین فرار وارد یک مسافرخانه به مدیریت نورمن بیتس می شود. نورمن که به گفته خودش همراه مادرش زندگی می کند علی رغم ظاهر ساده و خجالتی اش حوادث وحشتناکی برای این دختر رقم می زند.
در ادامه دیالوگ های جالب این فیلم را قرار داده ایم، با کوکا همراه باشید.
***
مارین: با دوستات بیرون می ری؟
نورمن: بهترین دوست یه پسر مادرشه!
***
نورمن: مادرم دیوونه یا یه پیرزن غرغرو نیست، اون گاهی عصبانی می شه، همه ما یه وقتایی عصبانی می شیم، مگه نه؟
مارین: بله! گاهی وقتا فقط یه بار می تونه کافی باشه!
***
نورمن: شاید اون منو فریب داده باشه اما نتونسته مادرمو گول بزنه.
***
سم: گاهی وقتا شنبه شب صدای تنهایی میاد، تا به حال متوجهش شدی لیلا؟
***
مارین: تاکسیدرمی، این یه سرگرمی عجیب برای پر کردن وقته.
نورمن: سرگرمی باید برای گذروندن وقت باشه نه اینکه اونو پر کنه.
***
نورمن: مردم هیچ وقت منظور بدی ندارن، اونا زبون ضخیم شون رو می چرخونن و سرشون رو تکون می دن و پیشنهاد می دن.
***
آربوگاست: ما همیشه اول به افرادی که به صداقت شهرت پیدا کردن شک می کنیم.
***
نورمن: همه ما گاهی کمی دیوونه می شیم. این طور نیست؟
***
نورمن: شما مثل یه پرنده غذا می خورین!
مارین (در حالی که به پرنده های خشک روی دیوار اتاق نگاه می کند): شما خیلی خوب متوجهش می شین البته!
نورمن: نه واقعا این طور نیست. من خیلی جمله “مثل پرنده غذا می خوره” رو می شنوم اما درست نیست چون پرنده ها واقعا زیاد غذا می خورن. من چیزی درباره پرنده ها نمی دونم، سرگرمیم پر کردن چیزهاست، می دونید، تاکسیدرمی!
***
نورمن: یه پسر جایگزین ضعیف برای عشقه! (پسر آدم نمی تونه جای عشق آدمو بگیره)
🔥 برای مشاهده سریع جدیدترین فال های امروز روی دکمه زیر کلیک فرمایید
